Wywoływanie duchów (Biblia)

17 Nie pozwolisz żyć czarownicy.

27 Jeżeli jaki mężczyzna albo jaka kobieta będą wywoływać duchy albo wróżyć, będą ukarani śmiercią. Kamieniami zabijecie ich. Sami ściągnęli śmierć na siebie».

3 Samuel umarł, a wszyscy Izraelici obchodzili po nim żałobę.
Pochowany on został w swym mieście Rama. A Saul usunął wróżbitów i
czarnoksiężników z kraju.
4 Tymczasem Filistyni
zgromadziwszy się, wkroczyli i rozbili obóz w Szunem. Saul też
zebrał wszystkich Izraelitów i rozbił obóz w Gilboa.
5
Saul jednak na widok obozu filistyńskiego przestraszył się: serce
jego mocno zadrżało.
6 Radził się Saul Pana, lecz Pan mu
nie odpowiadał ani przez sny, ani przez urim, ani przez proroków.
7 Zwrócił się więc Saul do swych sług: «Poszukajcie mi kobiety
wywołującej duchy, chciałbym pójść i jej się poradzić».
Odpowiedzieli mu jego słudzy: «Jest w Endor kobieta, która wywołuje
duchy».
8 Dla niepoznaki Saul przebrał się w inne szaty i
poszedł w towarzystwie dwóch ludzi. Przybywając do tej kobiety w
nocy, rzekł: «Proszę cię, powróż mi przez ducha i spraw, niech
przyjdzie ten, którego ci wymienię».
9 Odpowiedziała mu
kobieta: «Wiesz chyba, co uczynił Saul: wyniszczył wróżbitów i
czarnoksiężników w kraju. Czemu czyhasz na moje życie, chcąc mnie
narazić na śmierć».
10 Saul przysiągł jej na Pana mówiąc:
«Na życie Pana! Nie będziesz ukarana z tego powodu».
11
Spytała się więc kobieta: «Kogo mam wywołać?» Odrzekł: «Wywołaj mi
Samuela».
12 Gdy zobaczyła kobieta Samuela, zawołała
głośno do Saula: «Czemu mnie oszukałeś? Tyś jest Saul!»
13
Odezwał się do niej król: «Nie obawiaj się! Co widzisz?» Kobieta
odpowiedziała Saulowi: «Widzę istotę pozaziemską, wyłaniającą się z
ziemi».
14 Zapytał się: «Jak wygląda?» Odpowiedziała:
«Wychodzi starzec, a jest on okryty płaszczem». Saul poznał, że to
Samuel, i upadł przed nim twarzą na ziemię, i oddał mu pokłon.
15 Samuel rzekł do Saula: «Dlaczego nie dajesz mi spokoju i
wywołujesz mnie?» Saul odrzekł: «Znajduję się w wielkim ucisku, bo
Filistyni walczą ze mną, a Bóg mię opuścił i nie daje mi odpowiedzi
ani przez proroków, ani przez sen; dlatego ciebie wezwałem, abyś mi
wskazał, jak mam postąpić».
16 Samuel odrzekł: «Dlaczego
więc pytasz mnie, skoro Pan odstąpił cię i stał się twoim wrogiem?
17 Pan czyni to, co przeze mnie zapowiedział: odebrał Pan królestwo
z twej ręki, a oddał je innemu – Dawidowi.
18 Dlatego Pan
postępuje z tobą w ten sposób, ponieważ nie usłuchałeś Jego głosu,
nie dopełniłeś płomiennego gniewu Jego nad Amalekiem.
19
Dlatego Pan oddał Izraelitów razem z tobą w ręce Filistynów, jutro
ty i twoi synowie będziecie razem ze mną, całe też wojsko izraelskie
odda w ręce Filistynów».
20 W tej chwili upadł Saul na
ziemię jak długi, przeraził się bowiem słowami Samuela, brakowało mu
też sił, gdyż nie jadł przez cały dzień i całą noc.
21
Tymczasem wyszła do Saula owa kobieta i spostrzegłszy, że jest
bardzo przerażony, rzekła do niego: «Oto służebnica twoja posłuchała
twojego rozkazu; naraziłam swe życie, będąc posłuszną twym słowom,
które do mnie wyrzekłeś.
22 Posłuchaj więc – proszę – i ty
głosu twej służebnicy! Położę przed tobą kęs chleba: posil się
wzmocnij, aby wyruszyć w drogę».
23 Wzbraniał się mówiąc:
«Nie będę jadł». Gdy namawiali go słudzy wraz z tą kobietą,
posłuchał ich głosu, podniósł się z ziemi i usiadł na łóżku.
24 Kobieta miała tuczne cielę w swym domu, pospiesznie je zabiła, a
potem wziąwszy mąkę, rozczyniła ją i upiekła przaśne chleby.
25 Położyła potem [to wszystko] przed Saulem i jego sługami.
Posilili się i powstawszy odeszli jeszcze tej samej nocy.