Wenus
Wenus jest drugą planetą od Słońca i najbliższą Ziemi. Jej rok syderyczny (gwiazdowy) wynosi 224,62 dnia.
Jej rok synodyczny wynosi 583,92 dnia.
Ma orbitę najbardziej kołową ze wszystkich planet i dlatego jest najbardziej ‘przewidywalna’. Wenus, tak jak i inne planety obiega Słońce w lewo, czyli w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, ale jako jedyna z planet Układu Słonecznego obraca się wokół osi w prawo (tak jak wskazówki zegara), czyli ze wschodu na zachód.
Wenus pojawia się na niebie okresowo. Proces ten przebiega w czterech etapach:
- Wenus pojawia się na niebie rano jako Gwiazda Poranna.
- Koniunkcja górna Wenus i Słońca (Wenus jest po przeciwnej stronie Słońca niż Ziemia). Wenus jest niewidoczna ze względu na zbyt małą odległość kątową od Słońca.
- Wenus pojawia się na niebie wieczorem jako Gwiazda Wieczorna.
- Koniunkcja dolna Wenus (Wenus jest po tej samej stronie Słońca co Ziemia) ze Słońcem. Wenus jest niewidoczna ze względu na zbyt małą odległość kątową od Słońca.
| Współcześnie | Współczesny przykład | Data i typ zdarzenia | |
|---|---|---|---|
| Okres niewidoczności | 10 | 6 sty 2014 – 15 sty 2014 | 11 sty 2014 koniunkcja dolna |
| Gwiazda Poranna | 248 | 16 sty 2014 – 20 wrz 2014 | 22 mar 2014 maksymalna elongacja W |
| Okres niewidoczności | 70 | 21 wrz 2014 – 29 lis 2014 | 25 paź 2014 koniunkcja górna |
| Gwiazda Wieczorna | 256 | 30 lis 2014 – 13 sie 2015 | 6 cze 2015 maksymalna elongacja E |
| Ogółem | 584 | 6 sty 2014 – 13 sie 2015 |
| Nr | Data (UT) | Odległość kątowa od Słońca |
|---|---|---|
| 1 | 2013 mar 28 17:04 | 1° 19’53" |
| 2 | 2014 paź 25 07:30 | 1° 00′ 39" |
| 3 | 2016 cze 06 21:39 | 0° 00′ 53" |
| 4 | 2018 sty 09 07:01 | 0° 46′ 07" |
| 5 | 2019 sie 14 06:07 | 1° 16′ 13" |
| 6 | 2021 mar 26 06:57 | 1° 21′ 10" |
Od pierwszej do ostatniej daty upływa 2920 dni, czyli 8 lat ziemskich, 13 lat syderycznych wenusjańskich i 5 lat synodycznych wenusjańskich. Jeżeli wykreślimy pozycje Wenus w czasie koniunkcji górnych na obwodzie koła nieba zobaczymy pięcioramienną gwiazdę (Gdybyśmy wykreślili koniunkcje dolne – otrzymalibyśmy identyczny obraz). Numery na rys. oznaczają pozycje Wenus w trakcie kolejnych koniunkcji górnych Wenus, których daty podane są pod tymi samymi nr w tabeli. Wenus oznaczona jest kolorem pomarańczowym, Ziemia kolorem niebieskozielonym. W trakcie koniunkcji górnej Ziemia jest zawsze po drugiej stronie Słońca niż Wenus. Koło nieba podzielone jest na 13 znaków Zodiaku astronomicznego, czyli tak jak to faktycznie wygląda na niebie, a nie na 12 równych, sztucznych odcinków, jak w astrologii.
Gdyby Wenus była widoczna cały rok – czas liczylibyśmy według Wenus nie według Słońca i Księżyca.
Majowie potrafili obliczyć obieg Wenus z dokładnością do 2.4 godz na 5200 lat.
Daty pierwszej i ostatniej koniunkcji nie nakładają się. Spowodowane jest to dwoma czynnikami. Po pierwsze faktem rozłożenia 365 dni na 360 stopniach koła, po drugie – precesją. Oznacza to, że obraz gwiazdy również ulega powolnej precesji na niebie. W astrologii określa się ją jako ‘gwiazda Isztar’ albo ‘gwiazda Izydy’.
Przejście Wenus na tle tarczy słonecznej zachodzi, gdy koniunkcja Wenus ze Słońcem wypada w momencie przejścia Wenus przez płaszczyznę obrotu Ziemi. Tranzyty powtarzają się w 243-letnich cyklach. W trakcie każdego z nich występują 4 tranzyty. Pierwszy w 121,5 roku, następny po 8 latach, następny po 105,5 roku i ostatni po 8 latach.
Czasopismo: Blog Zielonego Smoka
Artykuł: nr 197
Autor: Jacek Piechota