Zielony Smok - logo witryny

Wenus

Wenus jest drugą planetą od Słońca i najbliższą Ziemi. Jej rok syderyczny (gwiazdowy) wynosi 224,62 dnia.

Jej rok synodyczny wynosi 583,92 dnia.

Ma orbitę najbardziej kołową ze wszystkich planet i dlatego jest najbardziej 'przewidywalna’. Wenus, tak jak i inne planety obiega Słońce w lewo, czyli w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara, ale jako jedyna z planet Układu Słonecznego obraca się wokół osi w prawo (tak jak wskazówki zegara), czyli ze wschodu na zachód.

Wenus pojawia się na niebie okresowo. Proces ten przebiega w czterech etapach:

  • Wenus pojawia się na niebie rano jako Gwiazda Poranna.
  • Koniunkcja górna Wenus i Słońca (Wenus jest po przeciwnej stronie Słońca niż Ziemia). Wenus jest niewidoczna ze względu na zbyt małą odległość kątową od Słońca.
  • Wenus pojawia się na niebie wieczorem jako Gwiazda Wieczorna.
  • Koniunkcja dolna Wenus (Wenus jest po tej samej stronie Słońca co Ziemia) ze Słońcem. Wenus jest niewidoczna ze względu na zbyt małą odległość kątową od Słońca.
Tab. Porównanie długości poszczególnych etapów
cyklu Wenus (w dniach)
  Współcześnie Współczesny przykład Data i typ zdarzenia
Okres niewidoczności 10 6 sty 2014 – 15 sty 2014 11 sty 2014 koniunkcja dolna
Gwiazda Poranna 248 16 sty 2014 – 20 wrz 2014 22 mar 2014 maksymalna elongacja W
Okres niewidoczności 70 21 wrz 2014 – 29 lis 2014 25 paź 2014 koniunkcja górna
Gwiazda Wieczorna 256 30 lis 2014 – 13 sie 2015 6 cze 2015 maksymalna elongacja E
Ogółem 584 6 sty 2014 – 13 sie 2015  

 

Tab. Daty 6 kolejnych koniunkcji górnych Wenus ze
Słońcem
Nr Data (UT) Odległość kątowa od Słońca
1 2013 mar 28 17:04 1° 19’53"
2 2014 paź 25 07:30 1° 00′ 39"
3 2016 cze 06 21:39 0° 00′ 53"
4 2018 sty 09 07:01 0° 46′ 07"
5 2019 sie 14 06:07 1° 16′ 13"
6 2021 mar 26 06:57 1° 21′ 10"

 

Od pierwszej do ostatniej daty upływa 2920 dni, czyli 8 lat ziemskich, 13 lat syderycznych wenusjańskich i 5 lat synodycznych wenusjańskich. Jeżeli wykreślimy pozycje Wenus w czasie koniunkcji górnych na obwodzie koła nieba zobaczymy pięcioramienną gwiazdę (Gdybyśmy wykreślili koniunkcje dolne – otrzymalibyśmy identyczny obraz). Numery na rys. oznaczają pozycje Wenus w trakcie kolejnych koniunkcji górnych Wenus, których daty podane są pod tymi samymi nr w tabeli. Wenus oznaczona jest kolorem pomarańczowym, Ziemia kolorem niebieskozielonym. W trakcie koniunkcji górnej Ziemia jest zawsze po drugiej stronie Słońca niż Wenus. Koło nieba podzielone jest na 13 znaków Zodiaku astronomicznego, czyli tak jak to faktycznie wygląda na niebie, a nie na 12 równych, sztucznych odcinków, jak w astrologii.

Gdyby Wenus była widoczna cały rok – czas liczylibyśmy według Wenus nie według Słońca i Księżyca.

Majowie potrafili obliczyć obieg Wenus z dokładnością do 2.4 godz na 5200 lat.

Daty pierwszej i ostatniej koniunkcji nie nakładają się. Spowodowane jest to dwoma czynnikami. Po pierwsze faktem rozłożenia 365 dni na 360 stopniach koła, po drugie – precesją. Oznacza to, że obraz gwiazdy również ulega powolnej precesji na niebie. W astrologii określa się ją jako 'gwiazda Isztar’ albo 'gwiazda Izydy’.

Przejście Wenus na tle tarczy słonecznej zachodzi, gdy koniunkcja Wenus ze Słońcem wypada w momencie przejścia Wenus przez płaszczyznę obrotu Ziemi. Tranzyty powtarzają się w 243-letnich cyklach. W trakcie każdego z nich występują 4 tranzyty. Pierwszy w 121,5 roku, następny po 8 latach, następny po 105,5 roku i ostatni po 8 latach.

Czasopismo: Blog Zielonego Smoka

Artykuł: nr 197

Autor: Jacek Piechota