Niebo w Starym Testamencie

Niebo w ST

W ST niebo jest tylko fizycznym obiektem. Jest firmamentem wznoszącym się nad Ziemią (Rdz 1,6-8). Uważano, że sklepienie opiera się na filarach, stojących na krańcach ziemi. W sklepieniu znajdowały się upusty (zamykane otwory) przez które – po otwarciu – woda mogła spadać na ziemię. Nad sklepieniem znajdował się ocean niebieski, którego wody były między innymi źródłem wód potopu. Nad tym wszystkim mieszkał Bóg (Ps 14,2). Terminu niebo używano też do opisania sfery, w której latają ptaki oraz znajdują się Słońce, gwiazdy i Księżyc.

Uważano, że Bóg mimo, że osobowy, przenika niebo i Ziemię.

Dusze po śmierci nie szły do nieba, gdyż szły do Szeolu

W czasach NT niebo zaroiło się od Trójcy Świętej i Bożych służb – był tam nawet szatan, zwierzęta i ludzie.

Słowo ‘niebo’ staje się miejscem pobytu ludzkich dusz. Staje się powoli coraz bardziej abstrakcyjnym pojęciem oznaczającym ‘królestwo niebieskie’.