Belial alias Beliar

Belial alias Beliar

Córka/Syn Beliala oznaczało osoby złe, zdeprawowane (1 Sm 1,16; 2,12; 10,27) i lekkomyślne (2 Krn 13,7).

Święty Paweł używa imienia Beliar (2 Krn 6,15).

W OH pojawia się 24 razy i oznacza ludzi niegodziwych (Pwt 13,14), mieszkańców miejscowości Gibea (Sdz 19,22;20,13), synów Helego (1 Sm 2,12 – j.w.) oraz osoby takie jak: Nabal (1 Sm 25,17.25) i Szeba (2 Sm 20,1).

W 2 Sm 22,5> i Ps 18,5-6 słowo to występuje w połączeniu ze słowem śmierć jako ‘odmęty niosące zagładę’

W OH ‘odmęty niosące zagładę’ są tłumaczone w obu fragmentach jako ‘potoki Beliala’ albo ‘odmęty Beliala’.

Etymologia tego słowa nie jest znana. Może znaczyć ‘bez wartości’ albo miejsce ‘bez powrotu’.

Dzięki literaturze apokryficznej można interpretować Beliala/Beliara jako bezpostaciowe zło ogarniające i opanowujące ludzi złych i niegodziwych. Np. zgęstek czerni wyciągający bezpostaciowe macki i chwytający człowieka lub wnikający do jego duszy – jak na obrazku.

Można to rozumieć tak: człowiek popełniający jakąś niegodziwość sam, dobrowolnie, oddaje swoją duszę (i ciało) we władanie złych mocy.