Azazel (Biblia)

Azazel

Nie bardzo wiadomo, co znaczy wyraz ‘Azazel’. Większość komentatorów uważa, że jest to imię demona pustyni.

W niektórych miejscach zamiast imienia Azazel BT tłumaczy: ‘kozły’, ‘miejsca bezwodne’, ‘duch nieczysty’ (Iz 13,21; 34,14; Mt 12,34; Łk 11,24).

Azazel był ważną postacią w uroczystościach Dnia Przebłagania.

W Świątyni rzucano losy rozstrzygając los dwóch kozłów, z których jeden był przeznaczony na ofiarę dla Pana, a drugi dla Azazela (Kpł 16,8).

Arcykapłan musiał wcześniej wyznać swoje grzechy i oczyścić się z nich.

Pierwszego kozła zabijano, przebłagalnię i ołtarz kropiono krwią. Następnie arcykapłan kładł dłonie na głowę drugiego kozła i wyznawał grzechy Izraela i Izraelitów. Potem specjalnie przeznaczony do tego człowiek wypędzał kozła na pustynię. Kozioł zabierał ze sobą wszystkie winy i grzechy Izraela (Kpł 16,20-22).

Człowiek musiał potem dokonać specjalnych ablucji (Kpł 16,26).

Grzechy, odesłane Azazelowi, wracały do źródła. W ten sposób grzech był trzymany z dala od ludu.

Zgodnie z wykładnią religijną nie można tej uroczystości traktować jako składania ofiary demonowi pustyni, jednak ta wykładnia nie ma żadnego uzasadnienia w Biblii. Ofiara jest składana Azazelowi, tyle że jest obciążona ludzkimi grzechami. Azazelowi zapewne zupełnie to nie przeszkadzało.